Predyspozycje do chorób zakrzepowo-zatorowych

Wykonaj to badanie, jeśli:  

• Chcesz poznać Twoje predyspozycje do chorób zakrzepowo-zatorowych
• W Twojej rodzinie występowały zachorowania na choroby kojarzone z hiperhomocysteinemią: zakrzepicę, chorobę niedokrwienną serca, miażdżycę lub udar
• W Twojej rodzinie występowały zachorowania na choroby sercowo-naczyniowe
• Stwierdzono u Ciebie lub w Twojej rodzinie wystąpiły incydenty zatorowo-zakrzepowe, przypadki zakrzepicy żylnej oraz tętniczej z wczesnym rozwojem miażdżycy naczyń mózgowych, wieńcowych i obwodowych
• Zdiagnozowano u Ciebie choroby kojarzone z hiperhomocysteinemią: zakrzepicę, chorobę niedokrwienną serca, miażdżycę lub udar
• Zdiagnozowano u Ciebie hiperhomocysteinemie / homocyteinurię
• Zdiagnozowano u Ciebie mutacje/polimorfizm w genach predysponujących do rozwoju zakrzepicy (trombofilii): genu protrombiny, mutację Leiden lub MHTFR
• Zdiagnozowano u Ciebie nadciśnienie tętnicze, choroby układu sercowo-naczyniowego takie, jak: miażdżyca, zawał mięśnia sercowego, przerost lewej komory serca, choroba naczyń wieńcowych, udar mózgu lub tętniak aorty brzusznej
• Jesteś kobietą i rozważasz lub decydujesz się na stosowanie antykoncepcji hormonalnej lub hormonalnej terapii zastępcze

Detekcja mutacji G20210A w genie Protrombiny – czynnik II

Badanie polega na wykryciu obecności mutacji G20210A w genie układu krzepnięcia krwi czynnika II – protrombiny.

Obecność mutacji 20210G>A w genie protrombiny związana jest ze zwiększonym ryzykiem rozwoju choroby zakrzepowo-zatorowej, wystąpieniem poronień samoistnych i innych patologii ciąży (obumarcia wewnątrzmaciczne). Protrombina jest proenzymem, prekursorem trombiny, przekształcającym fibrynogen w fibrynę (główny składnik skrzepu krwi). Gen kodujący czynnik II układu krzepnięcia krwi znajduje się na chromosomie 11 (11p11-q12). W wyniku mutacji polegającej na zamianie nukleotydu guaniny na adeninę w pozycji 20210 eksonu 14 genu protrombiny dochodzi do 20% wzrostu tego białka w osoczu. Przyczynia się to do wzmożonej aktywności układu krzepnięcia. Mutacja 20210G>A dziedziczy się w sposób autosomalny dominujący, a częstość jej występowania w populacji kaukaskiej szacuje się na ok 2-3%. Nosiciele jednej zmutowanej kopii genu wykazują ok. 2-3-krotny wzrost zachorowalności na chorobę zakrzepowo-zatorową.

Detekcja mutacji Leiden w genie Proakceleryny – czynnik V

Badanie polega na wykryciu obecności mutacji G1619A [p.Arg506Gln] w genie czynnika V układu krzepnięcia krwi-proakceleryny.

Czynnik V jest jednym z białek biorącym udział w procesie krzepnięcia krwi. Dziedziczona autosomalnie dominująco mutacja czynnika V zwana mutacją Leiden stanowi jedną z najczęstszych genetycznych przyczyn rozwoju chorób zakrzepowo-zatorowych. Mutacja ta jest również przyczyną zwiększonego ryzyka wystąpienia poronień samoistnych jak i innych patologii ciąży (wewnątrzmacicznego obumarcia płodu w III trymestrze ciąży). Gen kodujący czynnik V położony jest na chromosomie 1 (1q21-q25). Zamiana nukleotydu guaniny G na adeninę A w pozycji 1691 eksonu 10 genu czynnika V (ang. Factor V) układu krzepnięcia krwi prowadzi do powstania wariantu Leiden tego białka. Wariant Leiden proakceleryny nie ulega degradacji dokonywanej przez aktywowane białko C (APC), prowadząc do wzrostu poziomu trombiny, a następnie fibryny w osoczu i tym samym zwiększonego ryzyka powstania zakrzepicy. W populacji kaukaskiej częstość występowania mutacji wynosi od 2-13%. Posiadanie jednej kopii zmutowanego genu powoduje 5-10 krotny wzrost ryzyka zachorowania, a w przypadku posiadania obu zmienionych kopii genu proakceleryny ryzyko to wzrasta 30-140 krotnie.

Detekcja polimorfizmu w genie MTHFR

Badanie pozwala określić wariant polimorfizmu C677T genu reduktazy metylenotetrahydrofolianu.

Reduktaza metylenotetrahydrofolianu jest enzymem biorącym udział w metabolizmie kwasu foliowego i homocysteiny. Polimorfizm C677T genu MTHFR wiąże się z obniżeniem aktywności i stabilności enzymu reduktazy metylenotetrahydrofolianu (MTHFR). Prowadzi to do wzrostu homocysteiny w surowicy krwi zwłaszcza w przypadku niedoboru kwasu foliowego w diecie. Hiperhomocysteinemię (>15nmol/ml) uważa się za czynnik ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych (zakrzepicy, choroby niedokrwiennej serca, miażdżycy, udaru), chorób neurodegeneracyjnych, powikłań towarzyszących ciąży (nawracające poronienia, wady cewy nerwowej) oraz wielu nowotworów. Zmiana w genie MTHFR polega na substytucji C/T w pozycji 677 eksonu 4 powodując zamianę aminokwasu alaniny na walinę w cząsteczce enzymu. Wyróżnia się trzy warianty polimorficzne genu MTHFR T/T, C/T, C/C, których częstość występowania w populacji kaukaskiej wynosi odpowiednio: 8%, 40%, 52%. Posiadanie wariantu T/T i C/T wiąże się z obniżoną aktywnością i stabilnością enzymu MTHFR. Nosiciele obu kopii genu TT wykazują najniższą aktywność enzymu MTHFR (spadek aktywności do 30%) i 25% wzrost homocysteiny w surowicy krwi. Ryzyko zachorowania u tych osób wzrasta 2-3-krotnie. W przypadku kobiet z wariantem polimorfizmu C677T genu MTHFR (TT) zalecane jest przyjmowanie kwasu foliowego jeszcze przed okresem planowanej ciąży lub jak najwcześniej po jej rozpoznaniu (5mg dziennie doustnie oraz 25mg witaminy B6) i kontynuacja w czasie ciąży.

Detekcja polimorfizmu w genie ACE

Badanie umożliwia określenie wariantu polimorfizmu insercyjno/delecyjnego genu konwertazy angiontesyny (ACE, ang.angiotensin I converting enzyme).

Posiadanie danego typu polimorfizmu genu ACE kodującego enzym konwertazę angiotensyny wiąże się z predyspozycją do powikłań ciśnienia tętniczego krwi i rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego. Konwertaza angiotensyny jest enzymem regulującym ciśnienie krwi. Oddziałuje ona na główny układ regulacji ciśnienia krwi czyli tzw. układ renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) i aktywuje jeden z jego czynników. Konwertaza (ACE) katalizuje przekształcenie angiotensyny I w angiotensynę II odpowiedzialnej za skurcz naczyń. Polimorfizm genu konwertazy przejawia się obecnością (insercja-I) bądź brakiem (delecja-D) fragmentu DNA o długości 287 par zasad w intronie 16 genu ACE znajdującego się na chromosomie 17. W populacji wyróżnia się trzy możliwe warianty polimorficzne: D/D, I/I, I/D. Polimorfizm D/D (delecyjno/delecyjny) genu ACE wiąże się z 2-krotnym wzrostem poziomu enzymu w tkankach w porównaniu z genotypem II i wskazuje na zwiększone ryzyko rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. Zwiększony poziom enzymu ACE w osoczu poprzez aktywację angiotensyny II może prowadzić do zmiany budowy naczyń i rozwoju miażdżycy. Ponadto istnieje korelacja pomiędzy zwiększonym poziomem enzymu ACE a stężeniem cholesterolu i trójglicerydów we krwi.